opierać się (oprzeć się

См. также в других словарях:

• opierać się – oprzeć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} utrzymywać pozycję pionową, korzystając z jakiejś podpory, podpórki, oparcia; wspierać się na czymś, o coś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Opierać się o blat stołu. Oprzeć się na czyimś… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• oprzeć się — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}opierać się{{/stl 7}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}sprawa oparła się o bufet {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• oprzeć — dk XI, oprę, oprzesz, oprzyj, oparł, oparli, oparty I opierać ndk I, oprzećam, oprzećasz, oprzećają, oprzećaj, oprzećał, oprzećany 1. «przystawić coś do czegoś, przysunąć tak, by dotykało do czegoś, ustawić coś przy czymś albo na czymś, by się… …   Słownik języka polskiego

• opierać — I ndk I, opieraćam, opieraćasz, opieraćają, opieraćaj, opieraćał, opieraćany forma ndk czas. oprzeć. opierać się 1. forma ndk czas. oprzeć się. 2. «być zbudowanym na podporach» Sklepienie opiera się na kolumnie. Balkon opiera się na filarach. II… …   Słownik języka polskiego

• opierać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, opieraćam, opieraća, opieraćają, opieraćany {{/stl 8}}– oprać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIb, opiorę, opierze, opierz, oprany {{/stl 8}}{{stl 7}} dbać o czystość czyichś rzeczy (bielizny, pościeli, odzieży) piorąc …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• język — m III, D. a, N. językkiem; lm M. i 1. «narząd w jamie ustnej, składający się z elastycznych mięśni, pokryty błoną śluzową, mieszczący narządy smaku, biorący udział w ssaniu, żuciu i połykaniu pokarmów; u ludzi ponadto jeden z najważniejszych… …   Słownik języka polskiego

• o — I 1. «litera oznaczająca samogłoskę o» ∆ O kreskowane «litera ó oznaczająca brzmienie u, stosowana przede wszystkim w wypadkach, gdy samogłoska ta wymienia się z o, np. wóz wozy» 2. «samogłoska ustna wymawiana przy niewielkim wzniesieniu tylnej… …   Słownik języka polskiego

• dany — imiesł. bierny czas. dać (p.) dany w użyciu przym. «ten, o którym mowa; przytoczony, odnośny, odpowiedni» W danej chwili. W danym wypadku, rzad. w danym razie. Jak postąpić w danej sytuacji? dane blp w użyciu rzecz. 1. «rzeczy, fakty, na których… …   Słownik języka polskiego

• podstawa — ż IV, CMs. podstawawie; lm D. podstawaaw 1. «rzecz, na której coś stoi, opiera się, wspiera się; w architekturze i sztuce: dolna część budowli, kolumny, pomnika, rzeźby itp. (np. fundament, cokół, postument)» Podstawa kamienna, marmurowa,… …   Słownik języka polskiego